DAVUT GÜLEÇ
GAZETECİ
davutgulec@hotmail.com
Meslek hayatımda tam 46 yılı sadece gazetecilik yaparak tamamladım.
Bu süre içinde yerel gazete- televizyon, ulusal gazete-televizyonlar ve Ajanslarda görev yaptım.
Meslek hayatımın büyük bölümü büroda masa başında oturarak değil, sahada geçti.
Adliyelerin, polis ve jandarma karakollarının, hastanelerin, spor sahalarının dili olsa da anlatsa.
Belki her haber bir kitap olur.
Bu sürede hem mesleki hem de hem de istenmedik-beklenmedik bir çok olayla mücadele ederek merdiven basamaklarını tek tek çıktım.
Ayağıma ister istemez çelme takan, önüme bariyer koyan, set çeken, arkamdan olmadık fırıldak çeviren, güya yalancı dostları da tanıdım.
Saf oldum saf kaldım.
Aksi olsa bizim mesleğin güya büyükleri gibi kağıt üzerinde, bankalarda servetlerim olurdu.
***
Her başlangıcın elbette bir sonu var.
Herkesin bir yaşam süresi, aldığı nefesinde kesilmesi var.
Mezarlıkların girişinde boşa denmemiş.
‘Herkes bir gün ölümü tadacak.’
Ben ‘itibarımı kaybetmektense, bana teklif edilenleri kaybedeyim’ diyerek kalemimi, kişiliğimi, onurumu, şerefimi, haysiyetimi hiç satmadım.
Umarım kalan ömrümde böyle tamamlanır.
***
Yukarıda söylediğim gibi meslek hayatımda bir çok gazete-televizyon ve bazı önemli ajanslarda çalışarak ‘hamdım, yandım-piştim.’
Bir çok insan tanıdım.
Tanıdığım yüzlerce o kişilerden parmakla gösterilecek kadar az kişi ile buraya geldik.
Elbette iyi ve çok kötü günlerimiz oldu.
Yeri geldi birbirimizi üzdük, yeri geldi, acımızı, sevincimizi paylaştık.
Ancak her nedense cemiyette de, meslekte de, çalıştığımız kurumlarda da ‘ben’ yerine istenilen ‘biz’ bir türlü olamadık.
Zaten ‘biz’ olsaydık bugün meslek bu hale gelir miydi?
***
Öncesi aktif çalışmadığım ancak kadromun olduğu dönem hariç aktif olarak bu gazetede 4 Nisan 2018’den itibaren çalışıyorum.
Rahmetliden sonra 2-2,5 ay Yazı işleri Müdürlüğü yaptım.
Sonrasında yine ‘amatör’ ruhumla muhabirliğimi sürdürdüm.
Bundan sonrada o amatör ruhla yaşama veda ederiz.
Çünkü bizim duayenlerden hep ‘ben alfabenin A’sını yeni öğrendim’ derdi.
Bizden sonraki kuşağın büyük bölümü tüm Alfabeleri devirdi, servetlerine servet kattı.
Artık kendi filmlerini çeviriyor.
***
Elbette bu gazetede de iyi-kötü günlerimiz oldu.
Üzüldük, sevindik, düşündük.
Yeni yapılanma ile meslekte güçler birleşti, ama küçüldü.
Denildiği gibi olursa gazete sahipleri ve çalışanlar kazanacak.
Belki bundan sonrası daha iyi olacak.
Belki de istenmedik, beklenmedik çirkinlikler yaşanacak.
Ben şahsen bu meslekten ekmek yemiş, emekli olmuş, çocuklarını büyütüp okutmuş, evlendirmiş biri olarak yeni nesillerin daha çok kazanmasını, çirkinlikler olmadan üzecek, ağlatacak, adliyelik yapacak olumsuzluklar olmadan, iyinin dışında kötü düşünenleri utandırsın.
***
Ben bu gazeteden birleşme sonrası, kırmadan, dökmeden umarım anlaşmalı ayrılmaya hazırlanırken, sizlere de bu köşeden yardımcı olabildim, bilgi aktarabildim ise ne mutlu.
İster çalıştığım dönemde birlikte mücadele ettiğim genç meslektaşlarım isterse sizleri kırdım, üzdüm ise hepinizden af diliyorum.
Benim hakkım varsa herkese hakkımı helal ediyorum.
Sizlerin de haklarını bana helal etmesini istiyorum.
Köşe yazılarıma ve hobi-tatmin meslek hayatıma kendi kişisel ‘davutgulec.com’ internet sitemden devam edeceğim.
Sıkıntılı bu süreçte maske-mesafe-temizliğe dikkat edin covid 19’u ciddiye alın.
Belki de benim, mesleğim ve gazeteler için hayırlı ve hayırlısı bu olacak.
Hepiniz hoş kalın, hoşçakalın,
