Gördüklerim, göremediklerim…(2)(Köşe yazısı 01.12.2018 Kayseri Star Haber Gazetesi)
DAVUT GÜLEÇ
GAZETECİ
davutgulec@hotmail.com
Evet, dün bu yazıya başlarken aynen şu ifadeleri kullandım.
‘Bu ülkede ve şehirde artık gördüklerim ve görmek istediklerim beni oldukça şaşırtıyor. Gazeteciliğe adım attığım 44 yıldır dinlediklerimi halen hayata geçmemiş olarak dinlemeye devam ediyorum.’
Üstelik atanmışlar ile seçilmişler arasındaki çekişmeyi de.
Güya lider ‘Ben’ diyenin bizim partide işi yok. ‘Biz diyenler ile yola devam ederiz’ dese de takan yok.
Liderler arasındaki çekişmeye göre karşılamalar şekilleniyor.
Ya havalimanına hep gidiyorlar ya da hiç gitmiyorlar.
Aynen ‘milli bayramlar’daki bazılarının hastalanmaları gibi.
Göreve geldiği günden bu yana, yazdıklarına, konuşmalarına şöyle bakın hep ‘Ben’ edebiyatı önde.
Lider anlatıyor, bakanlar anlatıyor, partinin önde gelenleri nereye ne yaptılarsa anlatıyorlar da anlatıyorlar.
İnsan ister istemez o yapılanları ‘Benim şehrime niye hiç biri yapılmadı?’ diye kıskanıyor.
Bizim ki ise şehrin göbeğine, üstelik ‘geçici izin’ ile sorunları çözmek yerine ‘4 yılda şunları yaptık’ diyerek kendi adına çadır açıyor.
Ne zaman açıyor bunu?
Büyükşehir Belediye Başkan adayı belli olduktan ve kendisi elendikten sonra.
Bu iktidar partisine ve aday gösterilmeyen birine yakışır mı?
Açılan çadırın çevresinde gezenler bile ‘Bu ucubeyi kim nasıl yaptırır ve şehri yönetenler nasıl açar?’ diye tepki gösteriyor.
Lider yine ‘halkın içine inin, gönül belediyeciliği, halkın istediği, beklediği hizmetleri yapın’ diyor.
Açılan çadırda halkın görmek istedikleri yok.
Şehir içindeki trafik sorunu çözülmediği gibi kronikleşmiş. Adım başı ışıkta kurtarmaz olmuş.
Ulaşımda, içmesuyunda halkın tepkisine rağmen engelliler dışında rekor zam sonrası indirim bile düşünülmemiş.
Yıllardır en kalitesiz meyve-sebze birinci sınıf fiyatıyla satılırken, tam bir sahipsiz şehire dönüştürülmüş.
Bisiklet yolları yapılmamış. Hizmete verilen bisikletlerin gece için özellikleri yok.
Tramvay yolu, yapılan yolların çevresi ‘cezaevi duvarı’ gibi demir ağlarla örülmüş.
Hava kirliliği giderek artmış. İnsanlar nefes alamadığı için hastanelerin servislerini doldurmuş. Kirliliğe bağlı ölüm oranları yine dikkat çeker olmuş.
Çevre ve görüntü kirliliği için billboardlar, direkler, reklam tabelaları zirve yapmış.
Parkların içinde insanların oturmasından rahatsız olunduğu için gece kesilen ağaçların yerine ‘gündüz kondu’ köfteci dükkanı açılmış.
Sivil havalimanı istenildiği şekilde büyütülememiş.
Yüksek Hızlı Trenden eser yok.
Kültür yolu tarihe karışmış, yol üzerindeki tarihi merkezler, çok önemliymiş gibi kaymek satış noktası, öğrencilerini mezun veremeyen okul kültür müdürlüğü-müze, tarihi hastane özel hastaneye çevrilmiş,
Erciyes’te olimpiyatlar, kış sporları hep Erzurum’a kaptırılmış.
Tepkiye rağmen Hava İkmal arazisinin betonlaşması için ‘Millet parkı’ başlangıcı içinde sanki çevresinde hiç cami yokmuş gibi ‘cami kılıfı’ bulunmuş.
‘Aday adaylığı’ndan ‘adaylığa’ terfide ‘birliktelik’ göstermelik hale gelmiş, kıran kırana ‘koltuk-makam saltanatı’ için ne gerekiyorsa yapılır olmuş.
Yoksa kolkola fotoğraf verilen birinin gözüne baka baka, kendisini o makama layık görenlere ‘Bu şehire 20 yılda yapılmayanı ben 4 yılda yaptım’ denir mi?
Ucubenin üstüne meteoroloji balonu asıp, çadırın kapı girişine de adını yazdırarak ‘Sanki babasının parası ile yapmış gibi havaya girmek, yapılan anketlerin neden istenmediğinin en iyi göstergesi.
Bu hatalar, insanlara tepeden bakmalar ‘ben edebiyatlı’ sözler resmen partisine, kendisini aday göstermeyenlere, anketlerde istemeyenlere ‘Meydan okuma’nın adı olsa gerek.
Güya AK Parti Kayseri için MHP ile Büyükşehir için ‘ittifak’ düşünüyor.
Peki bu ucube, sözler, tepkiler, meydan okumalar, seçmeni görmezden gelmelerle ‘adayları’ istenilen başarıyı ne kadar elde eder.
Zaten ‘birlikte açılış’ görüntüleri, gezmelerdeki gruplaşmalar, ziyaretlerle zirve yaptı.
Birde ortada yüzer-gezer mevcut başkanlar var. ‘Ne İsa’ya ne Musa’ya yarandılar.’
‘Beni partiden aday gösterin. Yoksa diğer partiler aday gösterecek edebiyatı’ ile kendisine yer arayan, fotoğraf karelerinde boy gösteren, seçim bölgesinde dahi edebiyatları fıkralara konu olanlar gündemde.
Bu seçimde, daha partilerin belli adayları dışında tüm adayları belli olmadan ‘şikayet, çatışma, meydan okuma’nın nasıl ters teptiği, birilerinin çevresinin boşalmasından belli değil mi?
‘Kayseri işini belki bilmiyor’ ama ‘Ayağını denk al’ mesajını ve tepkisini her zaman iyi veriyor.
Makamlar, mevkiler varken birilerinin çevresini dolduranlar şimdi ‘aday gösterilenlerin’ çevresinde.
Hiç unutmuyorum. Mehmet Özhaseki Büyükşehir’i bırakınca önce Taner Yıldız’ın sonra Mustafa Elitaş’ın çevresini gezenleri iyi takip eden Özhaseki, Ankara Büyükşehir Belediye başkanı olunca ne yapacaklar?
Taşımalı siyaset, ticaret, ibadetin geldiği son nokta.
Bırakın 20 yılı 25 yıldır bu şehrin belediyesini kimler yönetiyor. Son 4 yılda yapılanların projelerini kim yaptırdı, Ankara’da yapılması için kim devreye girdi. Şimdi ‘ben’ nereden çıktı?
Küçülen bu Dünyada, ülkede, şehirde ‘kimse bulunmaz’ değil.
Her işte olduğu gibi, reklam şart ama..
O ne zaman?
Halkın istediği, beklediği, cezalandırılmadığı gerçek hizmetleri aldığında gördüğünde.
O zamanda zaten reklama, şov’a, gösteriye, açılışa bile gerek yok.
Eserlerin ve anıların konuşulması yeterde artar.
Yoksa böyle ucube çadırlarda, ona izin verenlerde kimseyi kurtarmaz, kurtaramaz.
Bunları yazdığım için ‘mutsuz azınlık’ belki tepki gösterecek, sevmeyecek. Zaten onların sevdikleri de kendileri gibi ‘toplum ucubeleri.’
