Koronavirüs salgını nedeniyle üniversiteye giriş sınavı olarak bilinen YKS, daha önce alınan kararla 25-26 Temmuz tarihlerine ertelenmişti. Ancak normalleşme süreci kapsamında 4 Mayıs’ta yapılan toplantı sonrasında YKS’nin öne çekilmesine karar verildi.
Sınav tarihinin ertelenmesi ile bir nebze de olsa rahatlayan ve çalışma programını yeni tarihe göre düzenleyen öğrenciler şimdi ister istemez gerildiler ve durumu nasıl toparlayacaklarını düşünüyorlar. Anne babalar ise çocuklarının bu kaygılı ruh hali ile nasıl baş edebileceklerini düşünüyorlar.
Onların yerine kendimizi koyarsak aslında yaşadıkları kaygının derecesini de anlamış oluruz. Üç gün sonra gelecek olan misafirin yarın geleceğini düşünün. İster istemez kaygılanır ve ne yapacağınızı şaşırırsınız.
Bu süreçte öğrencilerin haksızlığa uğramış hissetmeleri ve kaygılanması çok normal. Ancak bizler şu an alınan karara odaklanmak yerine duruma bir an önce adapte olmanın yollarını aramak zorundayız.
Bazen öğrencilerden şöyle şikayetler duyduğum olmuştu: “Sınavın ileri tarihe alınması hoşuma gitmedi. Bir an önce bitse benim için daha iyi olurdu.” , “Sınav düşüncesi ile geçirdiğim gün sayısı uzadıkça kaygım da artıyor, keşke ertelenmeseydi.” Bazen ve özellikle de kontrol dışı gelişen olaylarda daha ılımlı bakmak ve avantaj aramak durumundayız. Bunu kimse için değil kendi iyiliğimiz için yaptığımızı unutmamalıyız.
SINAV KAYGISI İÇİN NE YAPMALIYIZ?
Öncelikle kaygılı olduğumuzu kabul etmeliyiz. Özellikle bir ay daha erkene alınan bir sınav olduğu gerçeğini düşünürsek kaygı ve stres yaşamamız son derece normaldir. “Evet kaygılıyım, zaten sınav tarihi değiştiği için kaygılanmıştım, şimdi tarih yine değişti hatta daha erkene alındı, bu yüzden kaygılanmam normal, şu an herkes benimle aynı durumda ve herkes bir miktar da olsa kaygılı.” diyebilmemiz gerekir.
Bazen öğrencilerin kendileri için değil de ailelerinden dolayı çok fazla kaygılandıklarına şahit olmuşumdur. Ailelerin beklentilerine cevap verememek sınav kaygısı nedenleri arasında üst sıralarda. Bu yüzden önce ailemizin değil kendi beklentilerimizi dinlemeliyiz. Hesap verme ve mahcubiyet duygusu ortadan kalkarsa stres düzeyi de o denli azalır.
Ve unutmamak gerekir ki “Hayat hazırlıksız olana hazırlıklı olma becerisidir.”
