“Bizler, DESAM çatısı altında bir araya gelen eğitimciler, uzmanlar ve düşünce insanları olarak, Türkiye’de 23 yıllık AKP iktidarının eğitim politikalarını değerlendirdik. Millî Eğitim Bakanlığı (MEB) ve Yükseköğretim Kurulu (YÖK) tarafından uygulanan politikalar, gençlerimizi 21. yüzyılın gerektirdiği becerilerle donatmaktan uzak kalmış, ideolojik öncelikler ve popülist adımlarla eğitimi bir çıkmaza sürüklemiştir,” diye konuşan DESAM Yönetim Kurulu Başkanı Gürkan Avcı, şunları söyledi;
Pansuman ve Ameliyat Yetmez, Organ Nakli Lazım!
Zaten türlü hastalıklarla boğuşmakta olan Türk eğitim sistemi, son 23 yıllık yanlış politikalarla öyle bir çürüdü ki, pansumanlar, dikişler, hatta en usta cerrahların operasyonları bile bu kokuşmuş yapıyı kurtaramaz! Tek çare, acil bir organ nakli: Sistemi sıfırdan, bilimin, liyakatin, sevginin ve geleceğin aleviyle yeniden inşa etmek! Bu, ideolojik prangalardan kurtulmuş, her çocuğun hayalini gökyüzüne fırlatan, yapay zekâyla kişiselleştirilmiş, yaratıcılığı ve küresel vatandaşlığı kucaklayan bir eğitim devrimidir. Gençlerimizi diploma çöplüğünün karanlığından çekip, onları inovasyonun, özgür düşüncenin ve evrensel değerlerin ve kadim kültür kodlarımızın ışığına kavuşturmalıyız. Bu nakil, Türkiye’nin geleceğini kurtaracak son şans; çünkü bir nesli daha bu enkazda heba etme lüksümüz yok!
Ya Yükseliriz Yahut Yok Oluruz!
Bu organ nakli, sadece bir sistem değişikliği değil, büyük milletimizin yeniden doğuşudur! Türk eğitim sistemini, çağdışı müfredatların ve ideolojik bataklığın mezarından çıkararak, her öğrenciyi birer yıldız gibi parlatacak bir ekosisteme taşımalıyız. Yapay zekâyla kişiselleştirilmiş öğrenme yolları, eleştirel düşünceyi ateşleyen sınıflar, liyakatle yoğrulmuş öğretmenler ve inovasyonla çarpan üniversitelerle, gençlerimizi küresel arenada liderler haline getirmeliyiz. Bu nakil, her çocuğun potansiyelini bir roket gibi sonsuzluğa fırlatacak; çünkü Türkiye’nin geleceği, bu cesur devrimle ya yükselecek ya da bir nesil daha çürüyen sistemin gölgesinde kaybolacak!
Eleştirilerimiz:
İdeolojik Dayatma: Eğitim, bilimsel ve evrensel değerlerden uzaklaştırılarak ideolojik bir araca dönüştü. Müfredatlar, eleştirel düşünceyi değil, itaatkâr ve tek tip bir nesil yetiştirmeyi hedefliyor. Eğitim, “milli” kavramının içini boşaltan bir fabrika gibi işliyor.
Fırsat Adaletsizliği: Sistem, kırsal kesimdeki çocuklar ve dezavantajlı gruplar için eşitlik sunmuyor. LGS ve YKS gibi sınavlar, ezberciliği körüklüyor, zengin-yoksul uçurumunu derinleştiriyor.
Öğretmen Krizi: Öğretmenlerin mesleki gelişimi ihmal edildi, liyakatsiz atamalar ve ötekileştirici politikalar özgürlüğü ve özgünlüğü yok etti. Eğitimde kalite, öğretmen niteliğine bağlıyken bu alan göz ardı edildi.
Dijital Geri Kalmışlık: Yapay zekâ, dijital okuryazarlık ve 21. yüzyıl becerileri entegrasyonunda Türkiye geri kaldı. Teknoloji, birkaç tablet dağıtımıyla, sözde bir kurumla sınırlı kaldı, pedagojik dönüşüm her öğrenciye dijital erişim sağlanmalı.
YÖK Yeniden Yapılandırma: YÖK özerk ve esnek bir yapıya kavuşmalı, üniversiteler inovasyon merkezi olmalı.
Çağrımız; Türkiye’nin gençleri, 23 yıllık yanlış politikalarla zincire vurulmuş çok büyük bir potansiyeldir! Eğitim, ideolojik bir kalıba değil, özgür düşüncenin ve bilimin ışığına muhtaçtır. Her geçen gün, bir nesli daha kaybetme riskiyle karşı karşıyayız. Bu bir reform çağrısı değil, bir hayatta kalma mücadelesidir! Eğitim sistemimiz, gençlerimizin hayallerini çalan bir makine olmaktan çıkmalı, onların geleceğini inşa eden bir fırlatma rampası olmalıdır. Şimdi, cesur ve kararlı bir değişim için bir aradayız:
Öneri Çerçevesi: “Eğitim 2040 Vizyonu”
Türkiye’yi küresel bir eğitim lideri yapmak için:
Kişiselleştirilmiş Öğrenme Ağı: Yapay zekâ destekli platformlarla her öğrencinin öğrenme hızına ve ilgi alanına uygun müfredatlar tasarlanmalı. 2040’a kadar her öğrenci, dijital bir “öğrenme koçu” ile bireysel potansiyelini keşfetmeli.
Hibrit Eğitim Ekosistemi: Sanal ve fiziksel sınıfları birleştiren, artırılmış gerçeklik (AR) ve sanal gerçeklik (VR) teknolojileriyle zenginleştirilmiş öğrenme ortamları kurulmalı. Okullar, sadece bilgi aktaran yerler değil, yaratıcılık ve iş birliği merkezleri olmalı.
Küresel Vatandaşlık Eğitimi: İklim değişikliği, sürdürülebilirlik ve etik teknoloji kullanımı gibi küresel sorunlara odaklı bir müfredat geliştirilmeli. Öğrenciler hem yerel hem küresel sorunlara çözüm üreten bir ayağı Türkiye’de diğer ayağı dünyanın her hangi bir yerinde olan “dünya vatandaşları” olarak yetiştirilmeli.
Öğretmen 2.0 Modeli: Öğretmenler, teknoloji entegrasyonu, veri analitiği konusunda uzmanlaşmış “eğitim mühendisleri” olarak yeniden tanımlanmalı. Özerk ve sürekli öğrenen öğretmen kadroları, liyakatle seçilmelidir.
Üniversiteler için İnovasyon Kuluçkaları: YÖK kaldırılarak, üniversiteler özerk “inovasyon kampüsleri” ne dönüşmeli. Her üniversite, yapay zekâ, biyoteknoloji veya yeşil enerji gibi bir alanda küresel bir merkez olmalı, tersine beyin göçünü teşvik etmelidir.
Bu vizyon, Türkiye’yi 2040’ta eğitimde bir süper güç yapabilir. Ancak bu, cesaret, liyakat ve bilime bağlılık gerektirir. Gençlerimiz için bu geleceği inşa etmek, hepimizin ortak sorumluluğudur!
