Yüz eskimesi… (Köşe yazısı 19 .02.2019 Kayseri Gazeteciler Cemiyeti Dergisi)

DAVUT GÜLEÇ

GAZETECİ

davutgulec@hotmail.com

Türk Halk Müziği’nde  ‘halk ağzı’ ya da ‘garip ayağı’ var. Halen dillerde.

Gelenek-göreneklerimiz de ‘atasözleri-deyimler’ ne güzel mesajlar verir.

Sokaktaki vatandaşın’da ayrı bir ağzı-dili, üslubu dikkat çeker.

‘Öz Türkçe’nin’ yerini yabancı kelimelerin alması ile ‘bunun anlamı ne?’ denir.

Politikacıların dilini zaten kimse anlamıyor, anlayamaz oldu.

Gelişmiş ülkelerde politikacıların yüzleri fazla eskimez ama tecrübelerinden yararlanılır.

Televizyonculuk, ekrana sık çıkanlar için ‘ekran manyağı olma’ denir.

Sosyal paylaşımda ‘attığı her adımı paylaşma’ hatasına düşenler ise acısını yaşarlar.

Peki şimdi bunları niye yazdım?

Herkeste bir çocukluk, geçmiş, gelenek-görenekler, kültür, sanat, toplumsal ilişkiler, komşuluklar, hayırseverlik gibi bir çok ‘unutulmaz özlem’ var.

Günümüzde ise özlenecek bir şey kalmadı.

Ayakta durmak için herkes ayrı bir mücadele veriyor.

‘Mutlu azınlık’ hayal aleminde lüks, gösteriş, saltanat içinde yaşıyor.

‘Mutsuz çoğunluk’ ise, işsizlik, pahalılık, önüne sürekli yeni konan sorunlarla boğuşuyor.

Eski ‘kurt politikacılar’a bakıldığında, birbirlerini ağır eleştirirlerdi ama açık oturumlarla tarihe geçerlerdi.

Şimdi politikada o renklilik hiç mi hiç kalmadı.

Teknolojik gelişmelerle dünya küçüldü.

Şimdi ellerdeki o ‘küçük dünya’ herşeyin önüne geçti.

Bizim meslek ayaklar altında.

Hele hele, yazılı basın,  televizyonculuk ‘güven’de sonuncu.

Demek ki, politikacılarda da, bizim meslekte de ‘yüz eskimesi’ ve ‘çürüme’ zirvede.

Makam, mevki, koltuk hırsı, saltanat yaşaması ile konuşma üslupları değişti.

Ülkelerin kırmızı çizgisi, olmazsa olmaz, değişmez  ‘siyaset’leri, günlük ve suni gündemler ile politikacıların  ‘bozuk politikaları’nın kurbanı oldu, olmaya da devam ediyor.

Günümüzde en sık duyduğumuz konuların başı ‘Kentsel dönüşüm ve gelişim.’

Eskiden yapılan beton binalar, günümüzde yapılan binalardan daha sağlamdı.

Halkla ilişkilerde sıcaklık, samimiyet, içtenlik eksik değildi.

Döviz, altın, yatırım, gökyüzüne uzayan ‘mezar beton evler’le hepsi kayboldu.

Aynı asansöre binen, kapıyı kullananlar birbirlerini tanıyamaz, halini hatırını sormaktan aciz oldu.

O günlerden bugüne zaman akıp gitse de ‘yüz eskimesi, unutulan anılar’ olmadı.

Günümüzde kendi ve ailece yüzleri eskiyenler ise hızlı kayboldu, oluyor.

Son yıllarda, bir dönemin ‘kahramanları’nın nerede olduğunu bilen kalmadı.

Politikada da böyle olacak.

‘Politika, ideoloji, fikir’ kalmayınca ‘çürüme-eskime’ zirveden inmiyor.

Bu çürüme, bozulma yüzünden zirvedekiler ile tabandakilerin  gündemleri çok farklı.

Politikacılar ‘seçim-makam-koltuk’, vatandaş ‘geçim ve pazarda ucuza alınacak temel gıdaların, meyve-sebze’nin peşinde.

Farkındaysanız, eski seçim havaları, politika ve politikacılar, liderler yok.

Şimdikilerin yüzleri hızlı eskidi, bıktırdı.

‘Düşenin dostu olmuyor’ gibi, peşindekiler gemiyi çabuk terk ediyor.

Eskiden madalyonun iki yüzü vardı.

Şimdi ‘binbir suratlar’ çoğalınca kimin dost, düşman, samimi, içten olduğu, hangi yüzü ile konuştuğunu çözmeye bir ömür yetmiyor.

Bu nedenle de hep anılar, eskiler anlatılıyor.

Büyük önder ve lider Atatürk, topluma ne güzel mesajlar vermiş ve hala yaşıyor.

“Yurt sevgisi ona hizmetle ölçülür….Vatan imar istiyor, zenginlik ve refah istiyor, bilim ve ustalık, yüksek uygarlık, hür düşünce ve hür yaşayış istiyor… Türk vatanının bir karış toprağı için bütün millet bir vücut olarak ayağa kalkar. “

Çünkü Atatürk gibi liderlerin ‘yüzü hiç eskimedi, eskimeyecek.’

Bugünkülerin ve bizim mesleğin yüzü, yeni teknolojiler ile çoktan eskidi.