Sahneye çıktığı zaman, bazılarının korkulu rüyası olan, zekâsı, esprisi ve cesareti ile takdir toplayan, ‘Huysuz Virjin’ artist adı ile ünlü sanatçı Seyfi Dursunoğlu’nun ölümünden sonra ben de bir şeyler yazmak istedim.
Kitaplaştırmak üzere hazırladığım ‘Ahirete göç eden ünlü dostlar’ başlıklı bir seri yazıma da ekleyebileceğim Huysuz ile Mersin’de birlikte olmuştum. İşletmekte olduğumuz Pompeipolis-Karaçay Gazinosu’nda program yapmak üzere bize gelen Huysuz, aslında en çok beni korkutmuştu.
Zira sahneye çıktığı zaman, gözüne takılan kimseleri ti’ye almakta çok hünerli olan Huysuz, kim olursa olsun, diline düşen o talihsizleri perişan ederdi. Huysuz, bu konuda çok cesurdu. Gözüne takılanları, esprileri ve şakaları ile çok hırpalayan Huysuz, gerçekten bir korkulu rüya gibiydi.
İşte ben de bunu bildiğim için, o gün sahneye çıkmadan önce konuştuğum Huysuz’a bir şeyler söylemek istedim. Sonra vazgeçtim. ‘En iyisi ben salonda görünmeyeyim’ diye düşündüm.
Bir ara, ‘Bak Seyfi kardeş, ne olur bu akşam bana takılma ha’ demeyi düşündüm ama, sonradan ‘Adama şimdiden kendimi yem yapıyorum’ diye düşünerek yine vazgeçtim.
Öyle hal ve tavırlara girdim ki, biraz sevecenliğim, biraz da ağırlığım ile, ‘Bu akşam bana dokunma ha!’ intibaı’nı bıraktım gibi…
O akşam sahneye çıkan Huysuz’dan kaçmak yerine, sürekli olarak yerimden kalkıyor ve oturuyordum. Ne mutlu ki, Huysuz, o akşam kendisine yem olacak kurbanlarını bulmuştu bile. Diline doladığı o kişileri o akşam da perişan etti.Böylece de ben paçayı kurtarmıştım.Başarılı bir şovmenlik (aslında women) yaşamından sonra, 87 yaşında hayata gözlerini yuman Seyfi Dursunoğlu’na Allahtan rahmet, yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı diliyorum.İlhan Karaçay
