Bence sakin olun…(Köşe yazısı 26.03.2019 Kayseri Star Haber Gazetesi)
DAVUT GÜLEÇ
GAZETECİ
davutgulec@hotmail.com
Artık seçimlerle ilgili ‘zurnanın zırt dediği yere geldik’ dönemindeyiz.
Önceki seçimlerden daha farklı bir seçim dönemi yaşıyoruz.
Ortada seçim havası yok.
Seçmenin derdi ‘geçim.’
Liderler halen birbiri ile ‘kötü örnek’ suçlamalar derdinde.
Halkın gerçek gündemi sokaklarda yaşanıyor.
Seçmen bu nedenle neredeyse birbirine girecek.
Alışveriş yapanlar, birbirine cebinde taşıdığı fazla poşetleri veriyor.
Meydanlarda ve gezilerde iktidar partisi ve ‘Cumhur ittifakı’ adayları torba ile çay-şeker dağıtıyor.
Dağıtılan bu torbaları kaç kişi kullanıyor ki?
Şurada sayılı günler tükenmek üzere, mevcut belediye başkanları ve adayları günlerdir benzer açıklamalarını takla attırıyor.
Seçmenler ‘O koltukta otururken niye yapmadın?’ diye soruyor.
Liderlere zaten kimse inanmıyor, güvenmiyor.
Üsluplarını beğenmiyor.
‘Yandaş medya’ içinde ‘can çekişme’ dönemine az kaldı.
Seçim sonrası nasıl tutunacak, nasıl yaşamını devam ettirecek?
İşsizler ordusuna yenilerinin de ekleneceği kesin.
Piyasalara bakıyorsunuz.
Seçim sonrası için işadamları, sanayiciler, esnaf ‘küçülme dönemi’ndeyiz diyorda başka bir şey demiyor.
Çalışanlarda, çalıştıranlarda endişeli, korkuyor bir panik içinde yaşıyor.
Ülkeyi yönetenlere bakarsanız halen her şey ‘tozpembe.’
Dövizdeki çıkış ve şüphesi bile tüyü bitmemiş yetimlerin borcunu katlıyor.
Üniversite gençliği kara kara düşünüyor. Çoğu zaman bırakın karınlarını doyurmayı, ulaşım için bilet parasını bulamadığını, kaldıkları yurtların yemeklerinin hem pahalı hem kalitesiz olduğunu söylüyor. Okumak için aldıkları kredileri nasıl ödeyeceklerini, nasıl iş bulacaklarını, anne-babalarının yüzüne nasıl bakacaklarını sorarken bunalımlarını anlatıyor.
Çalışanlarda da, ailelerde de ‘geçim’ endişesi zirvede.
Döviz ve akaryakıt fiyatlarının yanı sıra meyve-sebze fiyatları aldı başını gidiyor.
Birde buna seçimlerde istenilen sonuç alınmadığı takdirde ‘karışır’ tehdidi ayrı bir olay.
Her yerde en iyi ülkemize doldurulan Suriyeliler yaşıyor. Eskiden pazarlarda meyve-sebzeyi onlar toplardı, şimdi sepetleri onlar dolduruyor, bu vatanın insanları ya tane ile ya da kenara konan ya da atılanlardan evlerinde karın doyurmak için bir şeyler bulmaya çalışıyor.
Bu kadar niye uzattım?
Takım tutar gibi parti tutunca, fanitik olunca insanlar birbiri ile konuşmuyor, kavga ediyor.
Oysa, ülkenin, devletin, milletin, şehirlerin, gençlerin geleceği önemli.
Tümü için önümüzdeki 5 yılın projeleri, yatırımları, kalkınması konuşulmalı.
Şu ana kadar konuşulanlara bakıyorsunuz, içinde ‘klasik hizmetler’den öteye gitmiyor.
İstihdamı artırıcı, kalkınmayı hızlandırıcı, işsizliği önleyici, endişeleri, korkuları bertaraf edecek hiçbir şey yok.
Sadece parti, lider, kendi koltuk ve yandaşlarının hırsları ve kazançları.
‘Ucuz’ olan her yerde uzun kuyruklar var.
Birde bankalarda kredi, kredi kartları, elektrik, su, doğalgaz, ulaşım bilet satış ve ödeme noktalarında uzun kuyrukların ardı arkası kesilmiyor.
Bugüne kadar alışkanlıklar değişmediği için ‘parti liderlerinin’ ya da ekiplerinin ‘işte adayınız’ diye seçmenin önüne koyduğu kişilerde şehirleri, ülkeyi fazla temsil edemiyor.
Seçimden sonra bugün kapı kapı, adım adım dolaştığı ‘oy dilendiği’ kişilere kapıları kapatacaklar, 5 yıl boyunca halkın içinde olmayacaklar, olamayacaklar.
Bu filmi herkes çok defa izledi, yine izleyecek.
İyisi mi ister tepe de ister tabanda bu seçim için birbirinizi yemeyin. İlişkilerinizi bozmayın, konuşmalarınıza dikkat edin, birbirinizi kırıp-dökmeyin.
1 Nisan’dan itibaren seçim bitecek, asıl gündem ‘geçim’ derdine düşeceksiniz.
Meydanlarda konuşanlar, konuşulanların hiç biri kalmayacak. Onlar belki de kolkola girecekler.
Peki ya siz ne yapacaksınız?
Seçimlerde kazananlar ve kaybedenler yıllardır ortada. İyisi mi sakin olun.
Bizim Suriyeliler ya da diğer kaçaklar gibi gideceğimiz başka vatanımız, devletimiz yok.
Bu ülke, Devlet, Millet, bayrak bize emanet.
Bunu unutmadan seçime kalan süre de dostlukları bozmayalım.
Yine acımızda, sevincimizde, mutluluğumuzda tek yumruk olalım yeter.
Haksız mıyım?
